OSCHTERMOREJTS WELLE D’FRAUE

                           Georges Bronnenkant

1. Oschtermorjets welle d’Fraue
    Jesüs inriewe mit Sàlb.
    Gànz erstünt, stelle se d’Aue:
    ‘S esch gerollt de Stein vum Gràb! (Weg gerollt)
    « Chrishtüs isch ewig àm Läwe! »,
    Sàt d’r Engel glich àn Ort.
    « Wie do vorher, schàfft er dort ;
    Nooch sim Reich müen ehr jetz strewe ! »
    Vorwärts triebt uns Gottes Màcht,
    Dort wo d’Sonn vertriebt die Nàcht.

2. Z’mettàs, àrm, e Blinder bettelt:
    « Herr, erbàrm dich ! », kricht er lütt.
    Vor dàss d’Nàcht ne vom Kritz rettelt, (schettelt) 
    Jesüs rett ne üs de Kütt !
    « David Sohn düet ewig läwe »,
    Sàt die Blindeheilungs G’schicht.
    In Not schenkt Er witti Sicht:
    ‘S soll d’r d’Zung im Müll net kläwe !
    Vorwärts triebt uns Gottes Liecht,
    Dort wo ‘s gsen isch trieb un wiecht.

3. Z’Owets, im Schiff, welle d’Jüenger
    Ewer’s Wàsser rüehisch heim.
    Doch ‚’s glàciert’se bis in d’Finger,
    ‘S tobt de Sturm, un Gott bliet g’heim !
    « Ken Angscht, ich düe ewig läwe »,
    Sàt ne Jesüs Stimm àn Bord.
    « Ich geh vor, die G’fohr flejt fort,
    Ich schlof net, tapp net denäwe! »
    Vorwärts triebt uns Gottes Wind,
    Dort wo Not un Sind verschwindt !

4. Z’Nàchts wo Jesüs wurd veroote,
    Nimmt er ‘s Brot, màcht drüss sin Fleisch.
    Win au, nooch’m Lämmelbroote,
    Zeiche wurd vum Himmelreich.
    « Chrischtüs isch ewig àm Läwe », 
    Sàt ‘s ingsetztes Owetmohl.
    Chrischtüs drinckt weder e Mol
    Mit uns Sàft üs Gottes Räwe.
    Vorwärts triebt uns Jesüs Bluet,
    Dort wo g’schtillt isch jeder Wüet.

5. Jesüs tüe din Kritz nooch tràwe:
    Drecksch àm Pflüej, gück net zereck !
    Loss Tote Tote begràwe,
    Exküsier dich net àm Stüek.
    Mitzegehn sei inverstànde,
    Uf de Wäj züem grosse Fescht.
    Komm, ‘s isch àlles schon gerescht,
    Unser Herr isch uferstànde!
    Vorwärts triebt uns Gottes Geischt,
     Dort wo jedi üsred weicht.

               Texte:        Oschtermorjets welle d’Fraue
                                 Georges Bronnenkant
                                 Hoenheim 1976

               Mélodie:    Sollt ich meinem Gott nicht singen
                                 Fried. Aug. Ihme, 1879
                                 RA 342
                                 EG Bad.Pfa.Els-Lo 561