ABSCHIEDSFIER VUM GEORGES BRONNEKANT

      AN HIMMELFAHRT ISCH UNSER SCHORSCH

1. An Himmelfàhrt isch unser Herr    
    Züe sinem Vàter gànge.                    
    Er sitz umgänn von Engelsheer,       
    Jetzt lejt D’r Deifel g’fànge!             
    Bi Gott, m’r frain uns àll,                
    Well Jesüs Herr isch eweràll,          
    Bi Gott, m’r frain uns àll,                
    Er kommt zeruck, un des isch bàll!

3. An Himmelfàrht isch unser Schorsch
    In Ruejestànd – schon ? – gànge!
    M’r fröje n’uns: der junge Burscht,
    Wàs word’r jetzt ànfànge?
    Min Sext, m’r hàn die Frajd,
    Dàss er net in de Himmel flejt!
    S’isch wohr, er het uns g’said,
    Dàss’r sin Ei im Elsàss lejt!

4. E Frosch setzt uf’m Brunnekànt             
    Un singt em Schorsch e Liedel;        
    E Vöjel, stolz, am Fenschterrànd    
    Em Pfarrer pfifft e Ständel:             
    Coa, coa, coa,                                     
    Er het uns gern g’het, un mir ââ!    
    Cui, cui, cui,                                       
    E Bessel sem’r doch trüri!               

4. Drei scheni Maidle löje nüs
    Vom Fenschter, wie stràhlt d’Sonne.
    Die erscht von dene Pfarhüsmüs
    Isch d’Henriette, lieb un b’sonne.
    D’Irène isch d’elscht un d’kleinscht
    Von beide Schweschtre n’in d’r Reih,
    D’Hélène heist Rongemaille,
    Die het e Flejer, Hai jai jai !

4. D’ Gemeind, die denkt: Jetz geht’r fort,      
    Word sich de nej inläwe?                              
    S’pàssiert au sonschtwo hie un dort,            
    M’r wore net dràn sterwe!                           
    „Herr Pfàrrer, g’fàllt’s eich do?                   
    – Lon mich ànkomme, m’r sähn no! »          
    „Frau Pfàrrer, geht’s eich so?                     
    – Ich find’s do nett, m’r bliwe do! »              

6. D’Kollege au, die fröje sich,                    
    Wàs wurd üs uns jetzt wäre?
    Wàs m’r han g’het, weisch dü un ich,
    Jetzt kommt e nej Inschpekder!
    Der frisch, der löjt net lätz, 
    Versteht e Spàss un macht au Witz
    Ma foi, der schint m’r gfitzt:
    Worum sott der net àn die Spitz!

7. D’r Schorsch het au e ràri Gàb                   
    Bi Pfàrrer un bi Laie:                                  
    Er triebt Maschie, Abraca – dàbb’,             
    Hocus Pocus, Disch draje!                            
    E Bluem blejt in dr’Hànd,                          
    D’r Finger steckt s’Papier in Brànd,           
    Die Kàrt springt uf Kommànd,                   
    D’r Zucker brennt, s’isch allerhànd!          

8. D’r KGB isch do, komplett,
    Üs Bische, Hehne, Richstett.
    Die Zit isch wit, wo die ze drett,
    Hàn g’hüst in dere Gejed.
    Doch eins debi isch klor:
    Wàs m’r hit sen, des kommt devon,
    Dàss mer dert, àll die Johr
    Arweit un Amt mit’nànd gedon!

9. S’esch hechschti Zit, dàss mer, herzhàft,
    Jetzt nemme n’unsri Glässer,
    Kenn Brunnewàsser, Räwe Sàft,                                     
    E Win üs rundi Fässer!                                            
    M’r lepfe n’Arm un Glàss                                          
    Hewe n’uns fescht un gän’em Gàs,                                  
    M’r lepfe n’alli s’Glàss                                            
    Un schette’s, G’sundheit, unter d’Nàs !

                           Text                  Yves Kéler
                                                     Himmelfàhrtsdaa, 20.5.2004
                                                     Eckwersheim
                                                     Züem Abschied vom Georges Bronnenkant
        
                           Melodie               Ma foi la peur m’a pris